Aankoop van de eeuw!

Op de nacht van Zondag en Maandag om 2:00 uur werd ik plotseling wakker omdat ik iets voelde op mijn gezicht. Ik schrok wakker maar kon niks zien omdat het hier nou eenmaal pikkedonker is s'nachts. Ik pakte mijn mobiel en deed de zaklamp aan en toen kwam ik erachter. Mijn klamboe lag over mij heen. Echt super rond dit tijdstip! Hij was losgeraakt en lag helemaal over me heen. Ik kan het gevoel dat ik toen had het beste beschrijven met benauwd. Okee, dacht ik. Eerst maar is dat ding van me afhalen. Dat ging trouwens al best moeilijk want je ziet niet echt waar het gat is. Daarna op zoek naar het ophangpunt en de schroef die erbij hoort. Eenmaal gevonden, heb ik hem weer opgehangen. Voorzichtig weer op mijn bed liggen en gewoon proberen verder te slapen. 5 minuten later voel ik weer datzelfde benauwde gevoel. En jahoor, hij lag weer deels op mij en op de grond. Helemaal top... Kortom: ik was maandag kapot!

Hier in Haïti is het vrij normaal om veel groenten en fruit te verbouwen voor eigen gebruik. Ook wordt het voedsel wat teveel is, verkocht voor weinig geld langs de weg. Elsie (een madam) had daarom zo'n 35 bananen meegenomen, die al voor 75% bruin/zwart waren. Tja, je wil het wel opeten. Maar lekker was die banaan niet. Dus kwam deze geniale blondine op het idee om de bananenpannenkoeken te maken die ze thuis wel is at als ontbijt. Men prakt een banaan, stopt er een ei bij. Roert ff en gooit het in een koekenpan. Voila! Hier ging dat toch wel wat anders. Het begon met het aantal bananen. Na één nacht waren letterlijk alle bananen helemaal bruin geworden en helemaal niet lekker meer, dus ik dacht: gooi d'r gewoon wat extra bananen bij in. Daarna ook nog wat extra eieren en bakken maar. Het is de bedoeling dat je kleine ronde pannenkoekjes krijgt, dan bedoel ik dus niet een prutje dat op mislukt gehakt lijkt. Na veel verschillende pannen geprobeerd te hebben, heb ik de moed opgegeven en ben verder gegaan met het ''gehakt''. Desondanks smaakte het nog prima en was het een goede vervanger in plaats van elke avond brood met pindakaas te eten. 

Ik heb sinds dinsdag verschillende taken gekregen, wat ik kan doen als de sport- en muzieklessen afgelopen zijn. Zo kreeg ik dinsdag de taak om de zaden uit te zoeken voor de moestuin van de school. Ik dacht dat doe ik wel ff. Maar dat viel toch zwaar tegen. Alle zaden waren aangegeven in een mengeling van Creools en Frans. Ook waren de papieren een rommeltje en was het moeilijk zoeken welke nou bij welke hoorden. 

Woensdag werd mij gevraagd of ik mee wou naar een aantal huisjes verderop. Nadat ik de kinderen had gecontroleerd bij de poort, ging ik in één keer door naar de Viking (oftewel de ongelooflijke stoere open snelheidsduivel). Ik ging samen met Marijke en Campus naar een dorpje verderop waar huizen staan die deels nog gebouwd worden. Campus heeft ontzettend veel te doen elke dag en daarom ontzettend veel stress. Deze stress word deels mede mogelijk gemaakt door de vervelende bouwers van die huisjes. Ze voeren hun taken niet uit en raffelen het af. Dit is ontzettend dom, want daardoor zijn de huisjes niet goed beschermd tegen orkanen. We gingen er dus heen om te kijken of we de bouw tijdelijk even stil konden zetten om Campus wat meer rust te bieden. Op de weg heen wist ik niet wat ik zag. Eerst reden we langs kleine huisjes met wat winkeltjes en wat zwerfhonden. Daarna reden we in een hele rijke poeperds buurt met ontzettend grote villa's. Toen kwamen we bij een weg waarvan ik dacht dat het geen weg was. Overal zag je van dat natte oranje klei en je wist gewoon dat het glibberig was. Ook was de weg enorm steil, dus ik was blij dat de remmen het goed deden van de auto. Wanneer we er bijna waren werden we opgehouden door een wild paard dat rustig stond te eten. Na een paar keer toeteren ging hij nog steeds niet weg en besloot Campus om hem maar ff aan de kant te duwen. Ik heb niet zoveel paardenkennis om uit te kunnen leggen wat hij voelde, maar één ding was zeker, hij vond het niet leuk! Na dit paardenavontuur parkeerde we de auto en moesten we te voet verder. Dit was best pittig, want het waren kleine smalle paden met veel glibberige modder die ik moest begaan met mijn gladde zool schoenen. Ik heb ook een paar keer echt op het randje gestaan om helemaal vies te worden. Bij het eerste huisje waren geen mensen te bekennen. Ik liet Campus en Marijke hun gang gaan en ging om me heen kijken. Ik kwam er toen achter dat we werden bekeken door een man,  een vrouw en een naakt meisje. Ze zaten gehurkt achter een bosje mee te kijken. Toen ik hun kant goed opkeek kwam het meisje er achter vandaan en begon te zwaaien. Natuurlijk zwaai ik terug met een glimlach van oor tot oor, en daarna kwamen de man en vrouw beschamend achter het bosje vandaan. Hierna zijn we nog naar een ander huisje geweest waar wel mensen waren. Ik heb mogen zien wat voor hun de keuken is. Het is een soort klein houten hok met een grote steen. Ook stinkt het ontzettend. Oh, en met klein bedoel ik echt klein. Ik denk ongeveer de helft van een algemene Nederlandse wc. Ook zag ik waar al het gebeuren na een wc-bezoekje heen gebracht werd. Ik weet nou niet of ik daar zo vrolijk van werd. Na dit bezoekje zijn we weer richting huis gegaan. 

Donderdag kreeg ik de opdracht om alle lesvoorbereidingen van klas 3 over te typen. Hier kennen Haitianen de computer en laptops nog niet zo lang. Geen wonder dus dat ze niet zo snel kunnen typen. Daarom werd deze taak aan mij toegekend. Ik was hier vrij snel mee klaar en kreeg een aparte blik wanneer ik zei dat ik klaar was. 'Huh, ben je echt klaar? Heb je deze papieren ook wel gedaan?' 

Ook hielp ik donderdag Luckson met zijn sportles. Hij vroeg of ik voor de volgende dag een spel wou bedenken die kinderen hier konden doen. Dus na dat getypewerk ben ik daarmee aan de slag gegaan. Ik vond een spel genaamd chinees voetbal. Nadat ik het spel had gevonden moest ik het natuurlijk wel vertalen naar Creools. Dit was best wel moeilijk, dus ik heb het er ook maar in het Engels erbij gezet. Luckson kan gelukkig wel wat Engels dus hij wist wat ik bedoelde. 

Vrijdagochtend werd mij meteen gevraagd door Campus of ik ook de lesvoorbereidingen voor klas 5 wilde over typen. Tuurlijk wil ik dat doen. Lekker muziekje aan en typen maar! S'middags mocht ik de kinderen kennis laten maken met het Chinese voetbal. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat het zo'n succes was. Alle kinderen deden enthousiast mee en zelfs de leraren. Na de les kreeg ik grote complimenten van zowel de leerlingen als leraren. Ook vroeg Luckson meteen of ik voor Maandag weer wat wou verzinnen. S'avonds aten we pap in het weeshuis en ik heb daarna nog 1,5 uur met de kinderen gespeeld.

Zaterdag heb ik het lekker rustig aangedaan. Uitgeslapen en al begon ik met de was. Ik heb nog nooit zelf de was gedaan met de hand. Nadat alle kleren geboend waren moest ik ze nog uitwringen. Maar dat uitwringen is me toch een pokkewerk! Ik kreeg het maar niet uitgewrongen en er bleef maar water uit komen. Na veel pogingen besloot ik toch maar om het op te hangen. Het resultaat is dat het nog steeds niet helemaal droog is, maar waarschijnlijk vanmiddag wel. Na de was heb ik lekker gelezen op mijn E-reader. Ik heb ongeveer een maand geleden de aankoop van de eeuw gemaakt. Ik, Liselore, die in heel havo maar 2 boeken heeft gelezen, die mensen voor gek verklaarde als ze een boek gingen lezen in hun vrije tijd, heeft een E-reader gekocht! En ik zal jullie vertellen, ik heb nu al 5 boeken uitgelezen. Sinds ik hier ben, lees ik ontzettend veel. Het lijkt net of ik Liselore niet meer ben. Maar goed, als jullie nog tips hebben voor een goed boek, laat het me vooral weten! ;)

Zo, dit was mijn weekje kort samengevat. Ik moet nog steeds wel wennen, maar het leventje begint hier al wel meer te rollen zoals jullie kunnen lezen.

Groetjes,

Liesje